Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών

Κάτω από το Αραχναίο, 2 περίπου χιλιόμετρα από τη Δήμαινα του Δήμου Επιδαύρου βρίσκεται ένα από τα πιο πολυσύχναστα μοναστήρια της Αργολίδας, η Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Η μονή που κτίστηκε το 15ο αιώνα από μοναχούς της Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλαμίου, περιβάλλεται από ένα καταπράσινο τοπίο με ελιές, πλατάνια, πεύκα και άλλα κωνοφόρα δένδρα.

Η Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό κέντρο του ελληνισμού στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά και στα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, συμβάλλοντας στη διατήρηση της γλώσσας και της θρησκείας. Εδώ φυλάχτηκαν τα πρωτόγραφα πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης, ενώ με τη σύσταση του ελληνικού κράτους, η μονή άρχισε να συντηρεί αλληλοδιδακτικό σχολείο στους χώρους της, καλύπτοντας από μόνη της το μισθό του δασκάλου.

Μετά τις καταστροφές και τις πλημμύρες του 1945, η Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών άρχισε να λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι και στη θέση του παλιού ναού που καταστράφηκε, οικοδομήθηκε νέος μεγαλύτερος σε βυζαντινό ρυθμό, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο με αγιορείτικες τοιχογραφίες.

Μέσα στη Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών φυλάσσονται άγια λείψανα και παλιές εικόνες, ενώ στη βιβλιοθήκη ο επισκέπτης βρίσκει μεγάλη συλλογή βιβλίων και σημειώσεων που προέρχονται από εκδοτικούς οίκους της Βενετίας, χειρόγραφους Κώδικες και Οθωμανικά έγγραφα.

Εκτός του κυρίως ναού, υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, της Παναγίας της Γοργοεπηκόου και του Αγίου Γεωργίου, το οποίο είναι και το αρχαιότερο κτίριο του μοναστηριού.

Σήμερα οι μοναχές που βρίσκονται στη Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών ασχολούνται με αγροτικές και χειροτεχνικές εργασίες, όπως εργόχειρα, βυζαντινές αγιογραφίες και κεντήματα.

Ένας εκ των ιδρυτών της μονής ήταν ο μοναχός Νήφων που αναγνωρίστηκε ως άγιος αμέσως μετά το θάνατό του το 1508, η μνήμη του οποίου τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Αυγούστου.