Δήμαινα
Η Δήμαινα είναι ένα χωριό που βρίσκεται στο βορειονατολικό άκρο του νομού Αργολίδας, 14 περίπου χιλιόμετρα από την Παλά Επίδαυρο, στους πρόποδες του Αραχναίου και ανήκει στο Δήμο Επιδαύρου.
Υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία του χωριού Δήμαινα: η μία κάνει λόγο για παραφθορά της λέξης δίμηνο, επειδή καλλιεργούσαν σιτάρι κάθε δίμηνο και η άλλη εκδοχή αποδίδεται στην αρχοντική οικογένεια του Δήμου που ζούσε στο χωριό μαζί με 5 ή 10 οικογένειες. Όταν εκείνος πέθανε, η γυναίκα του, η Δήμαινα, ανέλαβε υπεύθυνη του οικισμού αποδίδοντας τους φόρους στους Τούρκους.
Η Δήμαινα ιστορικά είναι από τα νεότερα χωριά του νομού και οι κάτοικοί του ζούσαν αρχικά στην Κορινθία και στο Αραχναίο, ενώ συνήθιζαν να έρχονται μόνο το χειμώνα στην περιοχή, αφού όταν καλυτέρευε ο καιρός, εμφανίζονταν συμπτώματα ελονοσίας. Από το 1946, οι κάτοικοι σταμάτησαν να φεύγουν τα καλοκαίρια για το Αγγελόκαστρο Κορινθίας και άρχισαν να ανοίγουν πηγάδια, να αρδεύουν τον κάμπο και να καλλιεργούν καλοκαιρινά προϊόντα, όπως βαμβάκια, καπνά και ντομάτες. Παράλληλα με τους κτηνοτρόφους του Αγγελοκάστρου, στη Δήμαινα έφτασαν και κτηνοτρόφοι από το Αραχναίο.
Ο επισκέπτης της περιοχής μπορεί να δει τη γυναικεία Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών, αλλά και τις οχτώ ελιές που έχουν αναγνωριστεί ως διατηρητέο μνημείο της φύσης και συνδέονται με ιστορικά γεγονότα του τόπου. Μάλιστα επί τουρκοκρατίας, είχαν αναγνωριστεί με φιρμάνι ως ιερό δάσος.
Για τους φυσιολάτρεις, η Δήμαινα μπορεί να αποτελέσει ιδανικό προορισμό, αφού έχει και ορεινές διαδρομές εκτός δρόμου, πεζοπορία στο βουνό, αλλά και κυνήγι τις επιτρεπόμενες περιόδους.
Μέσα στο χωριό, υπάρχει η εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου που γιορτάζει στις 21 Μαϊου με μεγάλο παραδοσιακό πανηγύρι και προσφέρει στους επισκέπτες την περίφημη γκιόσα, ενώ μικρό πανηγύρι γίνεται και στις 2 Φεβρουαρίου τη μέρα της Υπαπαντής του Χριστού στον ομώνυμο ναό.
Οι κάτοικοι της Δήμαινας ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, αφού το έδαφος είναι πολύ εύφορο και καλλιεργούνται ελιές, βερικοκιές, αχλαδιές, εσπεριδοειδή, σιτηρά και καπνά. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι οι νέοι που επιστρέφουν στο χωριό για την καλλιέργεια των εκτάσεων.
