Νέο Βυζάντιο

Το Νέο Βυζάντιο είναι μια συνοικία στο Ναύπλιο  της Αργολίδας, μεταξύ των οδών Άργους και Ασκληπιού.

Η περιοχή ονομαζόταν στα τουρκικά «Κιουλ Τεπέ», που σημαίνει ωραίος τόπος, ενώ αργότερα πήρε το όνομα «Ταμπάκικα», επειδή γινόταν κατεργασία δερμάτων.

Συνοικία προσφύγων από το 1922 και μετά, το Νέο Βυζάντιο φιλοξένησε τους πρώτους νεοεισελθέντες από τα μικρασιατικά παράλια κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες.

Το Νέο Βυζάντιο ήταν ένα τεράστιο κτήμα 50 περίπου στρεμμάτων με ελιές, αμπέλια, ροδιές, συκιές, στάρι, βαμβάκι και κηπευτικά. Το κτήμα αυτό, που ανήκε στο μεγαλύτερο μέρος του στην Άννα Ιατρού, χήρα του μεγάλου δωρητή και πρώην δημάρχου Ναυπλίου, έγινε δωρεά στο κράτος από την ίδια και επιλέχτηκε να χτιστεί εκεί ο προσφυγικός συνοικισμός.

Το 1929 κατασκευάστηκαν τα πρώτα προσφυγικά σπίτια, ενώ η ανοικοδόμηση ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του 1940 λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε το ελληνικό κράτος.

Μετά το κτίσιμο των 14 συνολικά οικοδομικών τετραγώνων, ακολούθησε κλήρωση για την εγκατάσταση των δικαιούχων προσφύγων που έμπαιναν στα σπίτια με δάνεια που θα αποπλήρωναν στη συνέχεια.

Τη δεκαετία του 1950 οι πρόσφυγες του Νέου Βυζαντίου έφτιαξαν την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου  προσφέροντας προσωπική εργασία και σύμφωνα με μαρτυρίες, κάθε Κυριακή πραγματοποιούσαν έρανο με κουπόνια αξίας 5 δραχμών τα οποία αγόραζαν, ώστε να ολοκληρωθεί η εκκλησία.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος χρησιμοποιήθηκε και ως σχολείο μέχρι την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης του δημοτικού σχολείου του συνοικισμού.

Το Νέο Βυζάντιο περικλείεται από τις οδούς Ασκληπιού – Αγαπητού – Άργους – Παλαιολόγου – Λάμπρου – Χαρμαντά – Τσιλικανίδου