Άρζος

Ο  Άρζος είναι πεδινός οικισμός στη βόρεια όχθη του ποταμού Άρδα στο νομό Έβρου, ανάμεσα στα χωριά Πλάτη και Καναδάς.

Στον Άρζο εγκαταστάθηκαν το 1923 πρόσφυγες από το Ορτάκιοϊ και την Αδριανούπολη. Η τουρκική ονομασία του χωριού ήταν Κουλακλί. Μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1913, η περιοχή του Άρζου ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έπειτα για σύντομο χρονικό διάστημα μέχρι το 1919 πέρασε στους Βούλγαρους κι έπειτα ενώθηκε με την Ελλάδα.

Στην περιοχή γύρω από τον Άρζο έχει ανακαλυφθεί κιβωτιόσχημος τάφος του 4ου αιώνα π.Χ. με σημαντικά ευρήματα της ελληνιστικής περιόδου όπως χάλκινο κράνος, (περικεφαλαία), χάλκινη ραμφόστομη οινοχόη, χάλκινος μικρός κάδος και χάλκινη λεκάνη τα οποία εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής.

Στο χωριό του Άρζου ζουν μόνιμα περίπου 250 κάτοικοι. Ο ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στη Ζωοδόχο Πηγή, με το αντίστοιχο πανηγύρι που διοργανώνεται πάντα την Παρασκευή μετά το Πάσχα.

Η περιοχή στην οποία βρίσκεται ο Άρζος έχει χαρακτηριστεί ως η Μεσοποταμία του Έβρου, καθώς στα νότια της ρέει ο ποταμός Άρδας και στα βόρεια ο ποταμός Έβρος.