Πεδινό

Δύο ουσιαστικά χωριά, το Παλαιό Πεδινό και το Νέο, σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους, αποτελούν τον οικισμό Πεδινό Λήμνου. Η κοινή ονομασία δεν είναι βέβαια τυχαία: το Νέο Πεδινό προέκυψε μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1968 που προξένησε μεγάλες καταστροφές στον παλιό οικισμό και ανάγκασε τους κατοίκους να τον εγκαταλείψουν.

Σήμερα, το Νέο Πεδινό είναι το πιο «καινούριο» από τα χωριά της Λήμνου, καθώς ολοκληρώθηκε και κατοικήθηκε μόλις το 1976. Τα σπίτια είναι χτισμένα γύρω από την πλατεία του, ενώ η κεντρική εκκλησία είναι αφιερωμένη στους Άγιους Πάντες.

Το Παλαιό Πεδινό, χτισμένο πιο κοντά στη θάλασσα, αν και εγκαταλείφθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, διατηρεί έως σήμερα την ατμόσφαιρα του παρελθόντος. Τα παλιά αρχοντικά στέκουν ακόμα, με τους εντυπωσιακούς διάκοσμους, πέτρινα, με την χαρακτηριστική, παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Κάποιοι από τους παλιούς κατοίκους έχουν τα τελευταία χρόνια επιστρέψει και αναπαλαιώσει κάποια από αυτά, που χρησιμοποιούνται πλέον ως θερινές κατοικίες. Η πρώτη ονομασία του Πεδινού ήταν Πεσπεράγο, καταργήθηκε όμως επισήμως το 1955.

Γύρω από την παλιά πέτρινη πλατεία, με τον ψηλό πλάτανο και τη βρύση, λειτουργούν παραδοσιακές ταβέρνες που συγκεντρώνουν πολύ κόσμο, ειδικά τα καλοκαιρινά βράδια. Η παλιά εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου ανακαινίστηκε και λειτουργεί ακόμα. Λίγο έξω από το Πεδινό βρίσκεται ο Αλεξόπυργος ή Αλεξίου Πύργος, δηλαδή η Μονή Αγίας Σωτήρας που ήταν μετόχι της μονής Παντοκράτορος του Αγίου Όρους. Στις 6 Αυγούστου, που γιορτάζει το παλιό καθολικό, διοργανώνεται στο Πεδινό παραδοσιακό πανηγύρι με χορό και τραγούδι.

Ο υδροβιότοπος του Πεδινού φιλοξενεί πανέμορφα φλαμίνγκο, που περνούν από εκεί κατά το ταξίδι τους το φθινόπωρο και την άνοιξη.

Τέλος, σε ένα ύψωμα στο Πεδινό βρίσκεται ο «κούκος». Πρόκειται για ένα κωνοειδές οικοδόμημα από πέτρα, με σκαλοπάτια που οδηγούν στο πιο ψηλό σημείο αυτής της περίεργης κατασκευής. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως κατασκευάστηκε από Τούρκους αιχμαλώτους των Συμμάχων κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό να προσεύχονται, ενώ κατά τον Β’ Παγκόσμιο, χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές ως παρατηρητήριο.