Αρχαία Θουρία

Η αρχαία Θουρία υπήρξε η σημαντικότερη πόλη της δυτικής Μεσσηνίας. Η θάλασσα μάλιστα, από την Αβία και τις Φαρές μέχρι τις εκβολές του Παμίσου ποταμού ονομαζόταν «Θουριάτης κόλπος». Τα ερείπια της αρχαίας Θουρίας εντοπίζονται σε πλαγιά περίπου 10 χλμ. βορειοδυτικά της Καλαμάτας, βόρεια της σημερινής κωμόπολης Θουρίας.

Στο βόρειο άκρο, όπου τοποθετείται η ακρόπολη της αρχαίας Θουρίας, υπάρχει τμήμα του αρχαίου τείχους με ορθογώνιους πύργους, του 4ου αι. π.Χ., ενώ τμήματα των τειχών υπάρχουν και στη νότια πλευρά της πλαγιάς. Στο νότιο πλάτωμα είναι ορατά ακόμη τα θεμέλια μεγάλου κτιρίου, ίσως ναού, με έναν κίονα που σώζεται στη θέση του.

Η αρχαία Θουρία πιθανόν διέθετε θέατρο, ενώ μια μεγάλη ορθογώνια δεξαμενή νερού είναι ορατή στη δυτική πλευρά, κάτω από την ακρόπολη. Σε μεγάλη έκταση έχουν βρεθεί πάρα πολλά κεραμικά αντικείμενα και λίθινα αρχιτεκτονικά τμήματα, που φανερώνουν το μέγεθος της αρχαίας Θουρίας.

Από την κλασική εποχή και μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους η αρχαία Θουρία βρισκόταν πότε στο πλευρό των Μεσσήνιων και πότε των Λακεδαιμονίων. Νομίσματα της αρχαίας Θουρίας πάντως, φέρουν τα αρχικά γράμματα των Λακεδαιμονίων, εμφανίζοντας τους Θουρεάτες ως Λακεδαίμονες.

Στην αρχαία Θουρία υπήρχαν πολλά ιερά, φαίνεται όμως ότι η Αθηνά ήταν ιδιαίτερα τιμώμενη θεότητα, με τη μορφή της να κοσμεί νομίσματα της ρωμαϊκής εποχής. Ένα ονομαστό ιερό της πόλης ήταν αφιερωμένο στη Συρία θεά Ατάγαρτις, που θεωρείται μια μορφή της Αφροδίτης.  Η λατρεία της γινόταν σε ιερά που υπήρχαν δεξαμενές με ψάρια, το σύμβολο της θεάς, η οποία αρχικά παριστανόταν ως ψάρι.

Η  ακρόπολη της κλασικής εποχής της αρχαίας Θουρίας δεν εγκαταλείφθηκε πλήρως και συνέχισε να κατοικείται στους αυτοκρατορικούς χρόνους, στον Μεσαίωνα και στην Τουρκοκρατία.