Λιγνιτωρυχείο Χωματερού

Νοτιοδυτικά του χωριού Χωματερό  Μεσσηνίας, στην περιοχή δυτικά της Κορώνης, ανακαλύφθηκε τυχαία στις αρχές του 20^ου αιώνα, κατά τη διάρκεια εργασιών για την κατασκευή ενός πηγαδιού, λιγνίτης. Το Λιγνιτωρυχείο Χωματερού ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1916. Οι εργάτες έβγαζαν  κάρβουνο, το έβαζαν μέσα σε μεγάλα πούρια και το φόρτωναν σε άλογα και γαϊδούρια. Τα ζώα το κατέβαζαν στα Καντιάνικα όπου από κει με καράβι το έπαιρνε η Γαλλική εταιρία Ζαν και Ροζ στην Καλαμάτα.

Η εξόρυξη του λιγνίτη γινόταν με δυο τρόπους: ο πρώτος ήταν να κόβουν το κάρβουνο με εργαλεία, όπως το πικούνι, η βαριά, το λοστάρι, το ματάκι. Ο δεύτερος ήταν τα φουρνέλα. Στην αρχή μετέφεραν το κάρβουνο με βαγόνια που τα τραβούσαν άλογα. Αργότερα έφτιαξαν στο Λιγνιτωρυχείο Χωματερού ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και τα βαγόνια έγιναν ηλεκτροκίνητα.

Περισσότερα από 200 άτομα εργάζονταν στο Λιγνιτωρυχείο Χωματερού,  ενώ η εταιρία είχε φτιάξει και σπιτάκια για τους εργάτες. Ήταν η πρώτη φορά στην περιοχή της Κορώνης που οι άνθρωποι εργάζονταν με οκτάωρο εργασίας αφού το έργο λειτουργούσε επί 24ώρου βάσεως σε τρεις βάρδιες, ώσπου το 1935 το Λιγνιτωρυχείο Χωματερού έκλεισε.

Το 1940-41 οι Ιταλοί που ήθελαν καύσιμα για να κινούν τα τρένα ξανάνοιξαν το Λιγνιτωρυχείο στο Χωματερό, με περισσότερους από 370 εργάτες, μια προσπάθεια που διήρκησε ως τη λήξη του πολέμου, με άθλιες συνθήκες για τους εργαζόμενους.