Λιδωρίκι
Δυτικά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου βρίσκεται η πρωτεύουσα του δήμου Δωρίδας, το Λιδωρίκι. Αποτελεί το διοικητικό κέντρο όλης της περιοχής εξυπηρετώντας συνολικά 56 χωριά τόσο της γύρω περιοχής όσο και από τα Βαρδούσια, το Ευπάλιο και τον Τολοφώνα.
Χτισμένο στους πρόποδες της Γκιώνας το Λιδωρίκι είναι κτηνοτροφικό κυρίως κέντρο – ξακουστή είναι η ομώνυμη φέτα – με ιστορία που χρονολογείται από την εποχή των Δωριέων, όπως μαρτυρούν τα αρχαία φρούρια και οι διάσπαρτοι αρχαίοι οικισμοί. Αναφορές για το Λιδωρίκι γίνονται και στα χρόνια του Βυζαντίου ενώ ξεχωριστή είναι η θέση του χωριού σε όλες τις επαναστατικές περιόδους της χώρας (βλ. επανάσταση του ’21, αντίσταση κατά των Γερμανών).
Στο Λιδωρίκι ήταν που έκλεισαν σε μια πρόχειρη φυλακή τον Αθανάσιο Διάκο με τον οπλαρχηγό να καταφέρνει τελικά να σπάσει το ξύλινο παραθυράκι του κελιού του για να ξαναβγεί στο βουνό ενώ το χωριό αποτέλεσε το πρώτο τουρκικό κέντρο που απελευθερώθηκε από τη Ρούμελη τρεις ημέρες μετά την 25η Μαρτίου 1821 μολονότι χρειάστηκε να φτάσει το 1828 προκειμένου να εκδιωχθούν οριστικά οι Τούρκοι από τον Λάμπρο Τζαβέλλα.
«Μαρτυρικό χωριό» το Λιδωρίκι γνώρισε μεγάλη καταστροφή τον Αύγουστο του 1944 όταν οι Γερμανοί το έκαψαν ολοσχερώς (489 κτίρια) σκοτώνοντας πέντε ανήμπορούς ηλικιωμένους σε αντίποινα για την ήττα που υπέστησαν από αντάρτες του ΕΛΑΣ στις Καρούτες.
Το Λιδωρίκι μπορεί να αποτελέσει μιας πρώτης τάξεως «βάση» για εξορμήσεις στα γύρω χωριά και τον Μόρνο. Άβορος, Αμυγδαλιά, Βραΐλα, Δάφνος, Διακόπι, Δωρικό, Κάλλιο, Καρούτες, Κονιάκος, Λευκαδίτι, Μαλανδρίνο, Πεντάπολη, Περιθιώτισσα, Στίλια και Συκιά είναι τα χωριά γύρω από το Λιδωρίκι ενώ σε μόλις πέντε χιλιόμετρα απόσταση βρίσκεται το φράγμα του Μόρνου που δημιουργήθηκε για την ύδρευση της Αθήνας.
Μέσα στο Λιδωρίκι ιδανική για ξεκούραση είναι μια στάση στην πλατεία της Βάθειας με τους πλατάνους αλλά και μια βόλτα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και τον ναό της Ζωδόχου Πηγής με το επιβλητικό καμπαναριό.