Μονή Μαρδακίου

Νότια από το χωριό Νέδουσα (γνωστό μέχρι το 1927 με το όνομα Μεγάλη Αναστάσοβα) και στους πρόποδες του Ταΰγετου, βρίσκεται η ιστορική Μονή Μαρδακίου.

Η Μονή Μαρδακίου χτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα, όπως αναφέρουν ιστορικοί, και ήταν «σταυροπηγιακή», υπαγόταν, δηλαδή, απευθείας στον Οικουμενικό Πατριάρχη γεγονός που βεβαιωνόταν από τον σταυρό που χτίστηκε στα θεμέλια του ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου, στο κέντρο της μονής.

Στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, ενός «συνήθη μικρού σταυρόσχημου και άστυλου τρουλλάιου μονόκλιτου» ναού που σώζεται μέχρι σήμερα, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αγιογραφίες του 17ου αιώνα, έργο του Ναυπλιώτη Δημήτρη Κακαβά.

Η Μονή Μαρδακίου όπως και η Μονή Δήμιοβας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 καθώς αποτέλεσε καταφύγιο κλεφτών και αρματωλών της περιοχής, καθώς πόδι Τούρκου δεν πατούσε στα μέρη αυτά. Λέγεται ότι ήταν στη Μονή Μαρδακίου που συναντήθηκαν οι Νικηταράς, Αναγνωσταράς, Κεφάλας, Παπαφλέσσας για να συντονίσουν τις δυνάμεις τους λίγες ημέρες πριν την πολιορκία της Καλαμάτας, στις 23 Μαρτίου 1821. Ιστορείται, μάλιστα, ότι οι τόμοι της βιβλιοθήκης της Μονής έγιναν φυσίγγια για τους αγωνιστές της επανάστασης.

Η Μονή Μαρδακίου γιορτάζει κάθε 15 και 23 Αυγούστου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνημα η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε το 1867 μετά από ανασκαφή του τότε δημάρχου Αλαγονίας, Αναστάσιου Θεοφιλόπουλου σε περιοχή κοντά στη Μονή όπου πίστευε ότι υπήρχαν ερείπια παλαιού μοναστηριού. Η εικόνα θεωρείται μια από τις μόλις 70 που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Σήμερα στη Μονή Μαρδακίου σώζεται μόνο ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αφού τα κελιά των μοναχών είτε έχουν γκρεμιστεί, είτε έχουν υποστεί επεμβάσεις.