Αγία Μαρίνα

Στα νότια της  Σαπιέντζας , ανάμεσα σ’ αυτήν και τη Σχίζα , βρίσκεται το γραφικό νησάκι της Αγίας Μαρίνας ή Αγίας Μαριανής. Ιστορικά το νησί αναφέρεται µε το όνομα Πράσινο στις γραπτές οδηγίες του Τάγματος των Ιωαννίνων Ιπποτών στον απεσταλμένο διαπραγματευτή µε την ελληνική κυβέρνηση, το 1823.

Η Αγία Μαρίνα μαζί µε τη Σαπιέντζα είχαν χρησιμοποιηθεί ως «λοιμοκαθαρτήρια» από τους Βενετούς. Η επιλογή τους στηρίχθηκε στο εξαιρετικό και υγιεινό κλίμα των νησιών, αλλά και στη γειτνίαση µε τη Μεθώνη . Το νησί έχει πυκνή χαμηλή βλάστηση, όπως και τα άλλα νησιά, και στο ψηλότερο σημείο του, κοντά σε πεύκα και αγριελιές είναι ευδιάκριτο το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, που του έδωσε και το όνομα του.  Δίπλα στο σημερινό ναό, διακρίνονται ακόμη τα λείψανα του παλαιότερου μικρού ναού.

Στη γιορτή της Αγίας Μαρίνας, στις 17 Ιουλίου, πολλά καΐκια, βάρκες και άλλα σκάφη δένουν στο μικρό τσιμεντένιο µόλο, στην αμμουδιά που βρίσκεται στα ανατολικά, και οι προσκυνητές κατανυκτικά συμμετέχουν στη λειτουργία.

Εκτός από την αμμουδιά κοντά στο µόλο, οι ακτές του νησιού της Αγίας Μαρίνας είναι βραχώδεις και βαθαίνουν ομαλά. Η κατάδυση γύρω από το μικρό νησί μένει αξέχαστη, αφού εδώ σχηματίζονται εντυπωσιακοί βυθοί µε αρκετά ψάρια.