Σκάλα Μαριών

Η Σκάλα Μαριών είναι σήμερα ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι ψαράδων κυρίως, που τα καλοκαίρια αποτελεί πόλο έλξης για τους παραθεριστές της Θάσου. Απέχει από τον Λιμένα περίπου 30 χιλιόμετρα και «βλέπει» προς το Άγιον Όρος.

Ουσιαστικά το χωριό «απλώνεται» σε τρεις διαδοχικούς κολπίσκους, που αποτελούν και τις παραλίες του, εύκολα προσβάσιμες για όλους. Αρχικά, ερχόμενος από τον Λιμένα, συναντά κανείς τις Πλάτανες (ή Πλατάνα), τον κόλπο με το μικρό χαλικάκι.

Στην συνέχεια βρίσκεται η κύρια παραλία, πλήρως οργανωμένη και η Σκάλα Μαριών «συμπληρώνεται» από τον Ατσπά, την τρίτη παραλία με την χρυσαφένια άμμο και τα πεντακάθαρα νερά.

Το μικρό λιμανάκι της Σκάλας Μαριών υποδέχεται τα καλοκαίρια κάθε είδους σκάφη, ενώ το χειμώνα αποτελεί το ασφαλέστερο αγκυροβόλιο για τα πλεούμενα, ψαρόβαρκες και καΐκια, όλης της περιοχής. Οι ψαράδες του χωριού άλλωστε βγαίνουν συχνά στ’ ανοιχτά και προμηθεύουν με νόστιμους κι ολόφρεσκους ψαρομεζέδες τα ταβερνάκια της παραλίας.

Αυτό που κερδίζει πάντως τους επισκέπτες και κάνει την Σκάλα Μαριών να έχει φανατικούς φίλους, είναι η ιδιαίτερη και πολύ ξεχωριστή αρχιτεκτονική του οικισμού: Σπίτια μικρά και στενά, χτισμένα «κολλητά» το ένα πλάι στο άλλο, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή ασφάλεια – απαραίτητη τις εποχές που στα πελάγη επικρατούσαν οι πειρατές. Στα ελάχιστα σπίτια παλαιότερων αιώνων που έχουν διασωθεί μπορεί κανείς να δει χρωματιστά φουρούσια στα μπαλκόνια, αλλά και σκαλιστά ταβάνια.

Ενδεικτικό της επαφής του τόπου με το Άγιον Όρος είναι ακόμη το γεγονός πως στη Σκάλα Μαριών, μέχρι το 1926 λειτουργούσαν τρία μετόχια: της Μονής Σταυρονικήτα, της Μονής Καρακάλου και της Μονής Ξηροποτάμου.