Βενέτικο

Στο νοτιότερο άκρο της Μεσσηνίας – απέναντι από το ακρωτήριο Ακρίτας – βρίσκεται το νησάκι Βενέτικο. Πρόκειται για ένα έρημο νησάκι, που παλαιότερα ονομαζόταν Θηγανούσα. Οι ακτές του είναι απόκρημνες, με κοφτερά βράχια. Στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού υπάρχει μια μικρή παραλία.

Στο βόρειο άκρο του, το Βενέτικο καταλήγει σε μια μικρή επίπεδη «γλώσσα» ξηράς. Στη θέση αυτή διατηρείται αλυκή, η οποία πιθανότατα είναι από τις πηγές παραγωγής αλατιού που μαρτυρούνται από τους βυζαντινούς χρόνους. Διασώζονται τα λείψανα ενός συγκροτήματος που αποτελείται από το κυρίως κτίριο, δύο προσθήκες, έναν πύργο, ένα δεύτερο κτίριο πάνω στον αιγιαλό και ένα πηγάδι κτιστό, ενεργό μέχρι σήμερα.

Το συγκρότημα, διαστάσεων 20×7μ., είναι κτισμένο από ψαμμιτόλιθους – πέτρωμα που υπάρχει στο νησί – με ισχυρό ασβεστοκονίαμα. Οι τοίχοι του έχουν πάχος περίπου 0,80μ. Ο πυρήνας του συγκροτήματος ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους, ενώ μια από τις ύστερες φάσεις του ανήκει στον 17ο -18ο αι.

Το δεύτερο κτίριο, στο Βενέτικο, πάνω στον αιγιαλό, είναι τετράγωνης κάτοψης με μεγάλα τοξωτά ανοίγματα σε κάθε πλευρά και καλύπτεται με τρουλίσκο. Είναι κτισμένο με αργολιθοδομή και ισχυρό ασβεστοκονίαμα. Πρόκειται, πιθανόν, για φάρο ή κτίριο που είχε σχέση με την παραγωγή αλατιού και ανήκει στους μεταβυζαντινούς χρόνους (17ος -18ος αι).