Άγιος Νίκων

Στη δυτική πλαγιά του Ταϋγέτου, με απέραντη θέα στα καταγάλανα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου, ο ημιορεινός οικισμός του Αγίου Νίκωνα συνδυάζει το βουνό με τη θάλασσα, απ’ την οποία απέχει είκοσι λεπτά οδικώς. Το τελευταίο προπύργιο της Δυτικής Μάνης, στο φυσικό σύνορο μεταξύ μεσσηνιακής και λακωνικής γης, προσφέρεται ως ορμητήριο για γνωστούς προορισμούς της ευρύτερης περιοχής, όπως η Καρδαμύλη και η Στούπα.

Παρότι η ιστορία του ξεπερνάει τα 200 χρόνια, ο Άγιος Νίκων έφερε αρχικά τη σλαβικής προέλευσης ονομασία Πολιάνα, που σημαίνει ξέφωτο, επίπεδο μέρος, και σχετίζεται με τη γεωμορφολογία της περιοχής, η οποία χρησιμοποιούνταν ως βοσκοτόπι προτού κατοικηθεί. Μετονομάστηκε το 1929, προς τιμήν του Οσίου Νίκωνα του Μετανοείτε, ο οποίος έζησε, σύμφωνα με την παράδοση, σε μια σπηλιά ανατολικά του χωριού και δραστηριοποιήθηκε στα τέλη του 10^ου αι. στην περιοχή ως ιεροκήρυκας του Χριστιανισμού.

Πέραν των γραφικών ξωκλησιών και των παραδοσιακών σπιτιών με τους φιλόξενους κατοίκους, στον Άγιο Νίκωνα βρίσκονται οι χαρακτηρισμένοι ως διατηρητέα μνημεία ιστορικοί ιεροί ναοί Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Τριών Ιεραρχών καθώς και η Ιερά Μονή Αγίων Πέτρου και Παύλου.