Βαρδούσια

Τα Βαρδούσια βρίσκονται στο νοτιότερο άκρο της Πίνδου και είναι μια ξεχωριστή οροσειρά που εκτείνεται στο κέντρο της Στερεάς Ελλάδας, δίπλα στη Γκιώνα. Στην αρχαία Ελλάδα τα Βαρδούσια ονομάζονταν Κόραξ, ονομασία που παραμένει ως σήμερα για την ψηλότερη κορυφή: είναι ο Κόρακας, στα 2.495 μέτρα, η δεύτερη ψηλότερη της Ρούμελης, μετά την Πυραμίδα της Γκιώνας (2.510 μ.). Σύμφωνα με άλλες πηγές, τα Βαρδούσια ονομάζονταν Μέγιστον Όρος, ακριβώς λόγω του μεγέθους τους.

Ο κορυφές των Βαρδουσίων είναι ψηλές, απότομες και άγριες και το τοπίο αλπικό. Διακρίνονται σε τρεις «ομάδες»:

• βόρεια, με πιο ομαλό τοπίο
• δυτική, με απόκρημνες πλαγιές και
• νότια, με την ψηλότερη κορυφή και μια απότομη και μεγάλη σε μήκος κορυφογραμμή

Ο Μόρνος, ο Εύηνος και ο Κοκκινοπόταμος είναι οι ποταμοί που ορίζουν τα Βαρδούσια, ενώ σε υψόμετρο 1.600 μέτρων, μια μαγική δρακόλιμνη περιμένει τους αναρριχητές, στη θέση Σταυρός.

Δάση ελάτης και βελανιδιάς, αλλά και κέδροι καλύπτουν τις πλαγιές των Βαρδουσίων, ενώ κοπάδια βόσκουν στα μεγάλα λιβάδια που σχηματίζονται στα υψίπεδά τους. Η ανάβαση στις κορυφές των βουνών γίνεται συνήθως από το χωριό Αθανάσιος Διάκος (Άνω Μουσουνίτσα) και στις πλαγιές τους υπάρχουν δύο καταφύγια: το Πιτιμαλικό σε υψόμετρο 1.920 μέτρων, όπου φτάνει χωματόδρομος αλλά και το διεθνές μονοπάτι Ε4 και το Μετριζιά, στα 1.900 μέτρα.

Στα Βαρδούσια κατά την ελληνική μυθολογία ζούσαν οι Λάμιες και οι Μούσες.