3ο Δημοτικό Σχολείο
Το κτήριο του 3ου Δημοτικού Σχολείου στην Αλεξανδρούπολη είναι από τα παλαιότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης. Υπολογίζεται πως χτίστηκε τη δεκαετία του 1880, όμως καθώς τα αρχεία του έχουν καεί από τους διάφορους κατακτητές της πόλης, η ακριβής χρονολόγηση δεν είναι πλέον δυνατή. Το ευεργετικό διάταγμα του Σουλτάνου το 1860, το Χάτι Χουμαγιούν, πιθανότατα έπαιξε ρόλο στην ανέγερση ενός τόσο μεγαλοπρεπούς κτηρίου ως σχολείου στην πόλη που τότε μόλις άρχιζε να δημιουργείται και που λεγόταν Δεδέαγατς.
Το 3ο Δημοτικό Σχολείο Αλεξανδρούπολης κτίστηκε δίπλα στον μητροπολιτικό ναό της πόλης, τον Άγιο Νικόλαο, στην πλατεία Μητροπόλεως . Για πολλά χρόνια από όταν δημιουργήθηκε ήταν το μοναδικό ελληνικό σχολείο της ευρύτερης πολυπολιτισμικής περιοχής του Έβρου. Περιλάμβανε τρεις αίθουσες διδασκαλίας και λειτούργησε έτσι ως το 1901. Τότε απέκτησε τρεις ακόμα αίθουσες και ονομάστηκε Αστική Σχολή Αρρένων Δεδέαγατς.
Λίγο αργότερα, το 1909 αναγέρθηκε απέναντι από το 3ο Δημοτικό Σχολείο η Λεονταρίδειος Σχολή , στην οποία μεταφέρθηκαν οι άρρενες μαθητές. Το 3ο Δημοτικό Σχολείο λειτούργησε ως εξαθέσιο θηλέων μέχρι το 1914, όταν οι Βούλγαροι κατακτητές της πόλης το χρησιμοποίησαν για στρατιωτικούς σκοπούς. Με την απελευθέρωση της Αλεξανδρούπολης το 1920, επαναλειτουργεί ως σχολείο, μέχρι το 1941, όταν η Γερμανική Κατοχή ανέστειλε την εκπαιδευτική του δραστηριότητα.
Το κτήριο του 3ου Δημοτικού Σχολείου στεγάζει σχολεία της πόλης από το 1945 έως σήμερα, ενώ κηρύχθηκε διατηρητέο το 1974.