Κίρκη

Η Κίρκη είναι χωριό 75 κατοίκων, κτισμένο στους πρόποδες της οροσειράς Ροδόπης, σε τοπίο που χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή καλλιεργήσιμων εκτάσεων, λόφων και βραχών. Η Κίρκη βρίσκεται στην κοιλάδα του μικρού ποταμού Ειρήνη, ο οποίος εκρέει στο Θρακικό Πέλαγος. Οδικά απέχει 25 χλμ. από την Αλεξανδρούπολη, προς τα βορειοδυτικά, σε μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή με δάσος δρυός και πεύκου.

Η ονομασία του χωριού της Κίρκης προέρχεται από το λεγόμενο Κιρκ – χαν που αποτελεί μετάφραση των Οθωμανών στα Τούρκικα του αριθμού 40 που έφερε το Χάνι της Κίρκης από τη Ρωμαϊκή και μετέπειτα Βυζαντινή εποχή. Το δρομολόγιο από Ήπειρο μέχρι Κωνσταντινούπολη είχε 45 χάνια και το 40^ο (= Κιρκ-χαν) ήταν της Κίρκης.

Η περιοχή κατοικείται από την αρχαιότητα, όπως δείχνει ο – άγνωστης χρονολογίας – οχυρωματικός περίβολος της κορυφής Σκοτεινό (2 χλμ. βορειοανατολικά της Κίρκης), συνολικού μήκους 198μ., κτισμένος από ασύμμετρες πέτρες, αλλά και η περιοχή Μοναστήρι Λόφος (10χμ. ανατολικά από την Κίρκη), όπου, ανάμεσα στους βράχους, διακρίνονται τοίχοι που δημιουργούν περίβολο, με λαξευτά σκαλοπάτια στο εσωτερικό του.

Πρόσφατα εντοπίστηκε βορειοανατολικά της Κίρκης, σε μια βραχώδη πλαγιά του όρους Πανηγύρι, Νεκρόπολη της αρχαίας θρακικής φυλής των Κικόνων, που χρονολογείται από τον 11ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ. Στην ανατολική και δυτική πλευρά των βράχων έχουν λαξευτεί 20 τάφοι ενώ ιδιαίτερα εντυπωσιακός είναι ένας τάφος – κόγχη με ανθρωπόμορφη λάξευση.

Η Κίρκη είναι όμως είναι περισσότερο γνωστή για τα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία της, τρία χλμ μακριά από το χωριό. Λειτούργησαν σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και έκλεισαν οριστικά το 1997.