Μαράσια

Τα Μαράσια στα βορειοανατολικά σύνορα της Ελλάδας βρέχονται από τον ποταμό Έβρο στα βόρεια και από τον ποταμό Άρδα στα νότια. Απέναντι από τα Μαράσια, βρίσκονται οι Καστανιές, με έναν τσιμεντένιο διάδρομο που περνάει μέσα από τον Άρδα να ενώνει τα δύο χωριά κατά τους θερινούς μήνες (η κανονική διέλευση από τη μια όχθη στην άλλη γίνεται από τον εθνικό δρόμο που περνάει λίγο έξω από τα Μαράσια).

Τα Μαράσια είναι από τα πιο παλιά χωριά της περιοχής και αναφέρεται σε βακουφικα έγγραφα από τον 15^ο αιώνα. Σε έγγραφο του 1528 το χωριό Meras ή Maras, τα σημερινά Μαράσια αναφέρεται πως είχε χριστιανικό πληθυσμό.

Τα Μαράσια είναι γνωστά κυρίως για την «Κυρά των Μαρασίων», τη Βασιλική Λαμπίδου που έζησε εκεί από το 1962 ως το 2011, που πέθανε σε ηλικία 107 ετών. Για περισσότερα από 50 χρόνια καθημερινά ύψωνε στην αυλή του σπιτιού της, το τελευταίο του οικισμού, την ελληνική σημαία, ενώ οι στρατιώτες που υπηρέτησαν στην περιοχή είχαν να λένε για την καλή της καρδιά.

Η γυναίκα – σύμβολο των Ακριτών είχε γεννηθεί στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και ήρθε στο χωριό με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 ως πρόσφυγας. Για την προσφορά της στην πατρίδα η κυρά των Μαρασίων είχε τιμηθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών. Σήμερα στην αυλή του σπιτιού της έχει τοποθετηθεί προτομή της, λίγα μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.