Πεύκα

Ο οικισμός Πεύκα του Έβρου βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του πρώην Δήμου Τραϊανούπολης, στο κέντρο μιας ομάδας ορεινών χωριών των οποίων ο πληθυσμός έχει καταγωγή κυρίως από τον Πόντο. Συνδέεται οδικώς με ασφαλτοστρωμένους δρόμους με τα χωριά Νίψα βορειοδυτικά, Αετοχώρι  νοτιοδυτικά, Λουτρός και  Λουτρά Τραϊανούπολης νοτιοανατολικά.

Οι κάτοικοι των Πεύκων είναι πρόσφυγες Ποντιακής καταγωγής από την Επτάκωμη Σαντά του Πόντου της περιοχής της Τραπεζούντας και συγκεκριμένα από την περιοχή της Παναγίας Σουμελά. Εγκαταστάθηκαν το 1923 στο χωριό που ως τότε λεγόταν Τσάμερε και κατοικούνταν από Βούλγαρους.

Στα Πεύκα υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε το 1861 από τους Βούλγαρους και στο εσωτερικό της διατηρούνται ακόμη το τέμπλο και οι εικόνες από την εποχή της ανέγερσης της.

Οι πρώτοι Πόντιοι κάτοικοι στα Πεύκα δημιούργησαν ένα δίκτυο άρδευσης που αποτελούνταν από δεκαέξι περίπου παραδοσιακά λαξευτά πηγάδια και από τα οποία πέντε σώζονται μέχρι σήμερα. Το χωριό περιβάλλεται από το δάσος μαύρης Πεύκης μέσα στο οποίο υπάρχουν υπέροχες διαδρομές και μονοπάτια όπου μπορεί κάποιος να περπατήσει και να χαρεί την φύση.

Οι περισσότεροι Πευκιώτες έχουν ανακαινίσει τα πατρικά τους σπίτια με τον παραδοσιακό τρόπο χρησιμοποιώντας την χαρακτηριστική πέτρα της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι αυτοί που επιλέγουν να εγκατασταθούν μόνιμα στα Πεύκα, μιας και η Αλεξανδρούπολη απέχει μόλις δεκαέξι χιλιόμετρα.

Στα Πεύκα δραστηριοποιείται ο πολιτιστικός σύλλογος «Οι Ρίζες». Στις ετήσιες δραστηριότητές του συμπεριλαμβάνονται οι δύο ποντιακοί χοροί που διοργανώνονται στις αρχές κάθε έτους και στις 7 Ιουλίου, στο πανηγύρι της Αγίας Κυριακής.

Στην πλατεία των Πεύκων υπάρχει το μνημείο των Σανταίων που θυμίζει στους επισκέπτες το ολοκαύτωμα της Σαντάς το 1921 και την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.